Sandero 1.2 16V eerste ervaringen

  • vanross

    Op 28 april de Blackline uitvoering opgehaald en daarmee twee dagen later in eveneens twee dagen naar Hongarije gereden. Natuurlijk mocht de motor nog niet direct volledig worden belast en de in het instructieboekje geadviseerde maximale adviessnelheid van 130 km/uur werd op de heenweg (ruim 1500 km) in acht genomen. Op de Duitse en Oostenrijkse snelwegen is het dan even uitkijken geblazen, inhalen kost wat meer tijd en een auto die meer dan 180 km/uur rijdt, hangt verrassend snel aan je trekhaak. De algemene indruk is dat de auto qua motorisering wat inhoud te kort komt om op de autobahn een partijtje mee te blazen. Niettemin heb je niet het gevoel niet dóór te kunnen rijden, een kruissnelheid (op de terugweg, na ruim 2000 kilometers op de teller) tussen de 130 en 140 km/uur bleek goed realiseerbaar. Bij hellingspercentages > 5% uiteraard niet, dan moest regelmatig terug geschakeld worden naar de ‘vier’. Kortom: allemaal best te doen, maar de linkerrijstrook liever aan de dikke Audi's (opvallend dat het meestal rijders van dit merk waren die om met Herman van Veen te spreken ongelooflijk veel haast hadden) over laten. De geluidsproductie in de wagen viel intussen niet tegen, ik heb dan ook de dieselisolatie van de Sandero aan de onderzijde motorkap laten monteren. Mogelijk heeft dit mede tot een redelijk positieve overall indruk geleid. Op de Hongaarse laagvlakte en (letterlijk!) op de poesta bleek de Dacia zeer comfortabel qua onderstel en wegverwerking. Je snapt ineens waarom de wagen primair voor deze markt is ontworpen. Zandwegen met kuilen en richels: een fluitje van een cent evenals in (zeer) slechte staat verkerende asfaltwegen. Comfortabel met een Hoofdletter. Het verbruik over de eerste 2000 km: 6.5 liter/100 km. Dat valt dus niet tegen. Over de volgende 2000 kilometer (de teller staat na drie weken op ruim 4000 km) 6.7 liter/100 km. Ook niet gek! Nu de MRB en verzekeringspremie bekend is, oogst ik t.o.v. mijn vorige Mazda 626 bij een jaarkilometrage van 22.000 km een maandelijkse besparing van ongeveer 100 euro. Die gaan we alvast maandelijks wegzetten voor de opvolger. Al met al is de eerste rijindruk dus positief. De 1.2 liter is onder Nederlandse omstandigheden een prima keuze. Houd je van opschieten dan een 1.6 overwegen. Rijd je veel in het buitenland idem. Wil je onthaasten; de 1.2 liter is je partner. Natuurlijk oogt het interieur hier en daar wat plastic, maar alles zit degelijk in elkaar geschroefd, alles is zichtbaar dubbel gecheckt, airco en ventilatie prima in orde. Het Pack Exclusive met radio/CD speler/MP3 ondersteuning en stuurkolombediening is voor het geld van absolute meerwaarde. Geen kritiekpunten tot nu toe? Ja, de passagiersstoel staat voor langere mensen te hoog gemonteerd (kijk je tegen de bovenrand van de ruit aan) en is helaas niet verstelbaar. De verstelbaarheid van het zitmeubilair achterin schiet te kort (wat is een Honda Jazz dan veel handiger), m.n. de niet gedeelde achterzitting[/u is lastig. Natuurlijk zou de geluidsisolatie wat beter kunnen en de motor is wat rauw laag in de toeren. Dit valt overigens weg boven de 80 km/uur. De koersvastheid, de relatief hoge en goede zit (senioren opgelet) en het comfort van de auto maken echter veel goed. Ik ga verder met de eerste 10.000 km en hoop hierna daarvan verslag te doen.

  • LED-Lightning

    Leuk om te lezen, dit eerste verslag! Hopelijk volgen er nog veel fijne kilometers met deze fijne tuut!