Het is wel een punt denk ik; het imago van Dacia.
De marketing en het feit dat Dacia geen eigen dealers heeft, maar als een vijfde wiel aan de Renault-wagen hangt, heeft m.i. veel invloed. Al heeft dit vooral qua kennis en equipement ook voordelen.
Al zal de verkoop van –vooral de Sandero- ook geleden hebben onder het grote aanbod belastingvrije autoootjes. Niet iedereen heeft ook de ruimte van de Sandero nodig.
Wij hebben onze Sandero nu drie jaar en met de auto opzich zijn wij nog steeds heel gelukkig.
De Sandero voldoet precies aan onze behoefte. Maar het sfeertje dat rond sommige dealers en rond het merk Dacia is ontstaan, staat ons niet erg aan.
Het is daarom erg dubbel; nog nooit hebben we zo vaak overwogen een andere auto te kopen.
De techniek, en eigenlijk de hele opzet, van de auto spreekt mij aan en toch geeft het geen lekker gevoel.
Het begon al toen wij bij de dealer in onze woonplaats een Sandero wilden kopen. Wij kregen geen koffie, mochten niet erg lang proefrijden (sfeer van wantrouwen) en werden niet terug gebeld. In een andere vestiging kregen wij het gevoel dat alleen “idioten” een Dacia kochten.
Toen dat niet krijgen van koffie op dit prikbord aan de orde kwam werden wij zelfs “aso’s” genoemd en daar deed een bekende “prikborder” nog een schepje bovenop door te zeggen “ons merk trekt blijkbaar mensen aan met wie je niet eens een bak koffie aan één tafel wil drinken” .
Dit liep helemaal uit de hand en ik kon mijzelf wel voor het hoofd slaan dat ik hier iets over gezegd had.
Wij hadden toen net heel spontaan een Sandero gekocht bij een andere dealer tamelijk ver van onze woonplaats. Daar worden wij wel normaal en menselijk behandeld; ook hebben zij een garantiegeval perfect afgewikkeld. Prima dealer dus!
Maar nu achteraf zouden geen Dacia meer kopen; niet om de dealer, die is prima, maar vooral om niet betrokken te zijn bij dit akelige sfeertje. Daarnaast is het praktisch ook niet handig; voor het garantiegeval en beurt hebben wij zo’n 1000 km gereden en dat is toch wel wat veel.
Na 17 jaar dezelfde Volvo-garage in onze eigen woonplaats ervaren wij het hebben van een Dacia als een koude douche.
Wij zijn geen bijzondere mensen, maar hele gewone, betrouwbare en serieuze mensen. Die eerlijk en recht door zee met iedereen om willen gaan. We vinden goed en persoonlijk contact met de plaatselijke dealer heel erg belangrijk.
Al de jaren dat wij Volvo (ook als het een wat oudere was) reden, waren wij altijd en overal bij elke Volvo garage een normale –gewaardeerde- klant. Nooit was je “derderangs”!
Dat gevoel van waardering hebben wij als Dacia-rijder niet. Je rijdt in een budgetauto en dat zal je weten ook! Dat word je ook door de Renault-verkopers (goedbedoeld) ook wel heel duidelijk gemaakt. “Koop nou toch een Renault”en meer van dit soort uitspraken. Men lijkt soms zelf ook niet achter het product “Dacia” te staan.
Op een bepaald moment vernam ik meer en meer dat ook andere mensen om vergelijkbare redenen afzagen van de aankoop van een Dacia. Of na korte tijd weer weg deden.
Het kan dus ook “te budgetterig” worden.
Oké, zoveel ruimte als de Sandero heeft, koop je niet voor die prijs!
Onze Sandero kostte 12.300 euro en goed beschouwd kun je voor dat geld bij heel veel andere merken een auto kopen. Wel heb je in de meeste gevallen –denk ik- minder ruimte dan in de Sandero; maar ja, niet iedereen heeft dat nodig.
Voor ons is de Sandero ideaal; mijn vrouw heeft een rolstoel en zuurstof. Daarnaast hebben wij een kleine caravan die prima door de Sandero getrokken wordt.
Maar als je auto van een ander merk onder de 12000 euro koopt, ben je wel gewoon een gewaardeerde klant en rij je niet in een “budgetauto”.
Onze plaatselijke Fiat-dealer biedt momenteel bijvoorbeeld een geheel complete Panda voor rijklaar 8950 euro aan. Het kost ons te veel geld om nu de Sandero weg te doen en daarnaast is de Panda iets te klein, maar je zou het bijna doen. Gewoon weer een plaatselijke garage en in een plezierige sfeer een auto kopen. En geen gezeur meer over dat je in een “budgetauto” rijdt of derderangs klant bent of zo.
Ook werd ons door deze dealer ook de nieuwe Chevrolet Aveo aangeboden. Misschien in kwaliteit minder dan de Sandero en toch kijkt niemand ernaar als budgetauto!
Maar ja, wij zijn niet in de positie om nu zoveel bij te betalen. De Sandero verloor in 15.000 km en bijna 3 jaar meer dan 7000 euro aan waarde.
Ik merkte dus dat wij met onze ervaringen niet alleen stonden. Het ging mij aan het hart dat Dacia op deze wijze niet goed lukte een behoorlijke plek op de Nederlandse markt te veroveren. Als consument, maar vooral ook vanuit mijn professionele werkervaring meende ik dat het goed was eens over deze materie van gedachten te wisselen met Dacia-Nederland.
Dat contact is heel plezierig verlopen. Ik had het gevoel dat men mijn reactie waardeerden. Met de marketingafdeling van Dacia-Nederland heb ik een paar maal intensief contact gehad. Men was hier al mee bezig; men had al het gevoel dat het een ongewenste kant op ging. Daarna leken de reclame-uitingen anders. Of dat met mijn inbreng te maken had, lijkt mij te veel eer. Maar het was wel verhelderend.
Het is een ijzeren regel in de marketing om een product (bedoeld voor een brede groep) zodanig te brengen dat de reclame de potentiële kopersgroep niet versmald, maar (indien mogelijk) juist verder verbreedt En dat deden m.i. de reclame-uitingen van Dacia wel.
Een Dacia is een auto voor de gewone man of vrouw en daar zijn er heel veel van. Er is dus een groot koperspotentieel!
Als dan zo’n auto door bepaalde reclame-uitingen en door de ontstane sfeer, te budgetterig of als “aso-bak” of zo bekend komt te staan haken heel veel “gewone” potentiële kopers af. En dat is toch wel een beetje gaande. Ook voor de meeste doorsnee mannen of vrouwen is het imago niet onbelangrijk. Naar mijn gevoel “lijdt” de Sandero hier meer onder dan eerst de MCV en nu de Duster. Die koop je vanuit een andere motivatie.
Lang geleden kochten wij een nieuwe Lada bij de plaatselijke dealer. In verhouding waren die goedkoper dan Dacia.In onze woonplaats had je een hele goede dealer; je was daar een gewaardeerde klant.
Het hele pakket rondom sale en aftersale was bij deze garage zelfs beter dan bij de gevestigde merken. Je hoefde je niet te schamen om in een Lada te rijden; je had in ieder geval een super-garage. Hij verkocht meer Lada’s dan de Opel- en VW-dealer hun merk verkochten. En trouwens ook aan mensen op hoge posities.
Hij verkoopt al jaren geen Lada meer, maar heeft nu wel het grootste dealerbedrijf in onze regio.
Ik heb het gevoel dat met name van de Sandero de verkoopaantallen gemakkelijk verdubbeld hadden kunnen worden.
Groetjes,
Ben