Net terug van ‘n paar dagen met z’n vieren, als amateurroadie voor twee lawaaimakers en ‘n regelneef, wat optredens in België. Bagageruimte nokkie-vol. Een speakerkast van zeg 90 bij 70 bij 40, languit tot aan de achterbank - wieltjes tot op enkele centimeters van de achterdeurtjes - een versterker-top, een basgitaar, een compleet (jáwel) drumstel en de volledige weekendtas-, matjes- en slaapzakkenrotzooi van ons vieren. Plus een doosje met LP’s. En wat reserve-spul. Allemaal àchter ‘t hondenrek. Ongelogen. ’t Was qua tijd soms wat krapjes tussen de optredens, maar (en daar verbaas ik me na bijna 5 jaar en 90.000 kilometer nog altijd en telkens weer over) dan deint ‘ie ontspannen met ’n 150 op de teller aan kruissnelheid (142 à 144 echt..?) over die brede Belgische autostraden, 1.4 MPI met zéker ‘n kilo of 450 aan boord. Het lijkt wel of ’ie zich dan juist het lekkerst voelt, bij die 4500 per minuut-constant, zo klinkt ‘ie wel, in ieder geval. En ook wat dat betreft: hoe voller beladen hoe stiller. Zit je al met al wel aan de 1 op 10 à 11, natuurlijk. Maar zelfs dan. Henk, ik heb er nog steeds lol mee..! :-) En qua ’overstappen': sinds ik de bandjes na wat experimenteren rondom op 2.6 à 2.7 bar hou (en 's zomers niet meer op 195/55-16 rij…) kan ook mijn vriendin ondertussen leven, met de onbekrachtigd bestuurde auto die ik al had toen ik haar leerde kennen. The only way is forward… ;-)